పండితుల ప్రయత్నాలలో, తాజా దృక్కోణాలను ఆవిష్కరించడానికి లేదా సారూప్యమైన వాటితో పోల్చడం ద్వారా అంశాలను అర్థం చేసుకోవడానికి వాటిని ఒక సాధనంగా ఉపయోగించి, మూలాలను పరిశోధించే ప్రబలమైన ధోరణి ఉంది.

ప్రారంభంలో, పరిశోధకులు నోలంబ కాలం నాటి స్మారక చిహ్నాల ఆవిర్భావం లేదా “శైలి“ని విశదీకరించడానికి నొలంబవాడికి మించిన ప్రముఖ రాజవంశాల నుండి కళాత్మక మూలాలు మరియు ప్రభావాలను గుర్తించే సమయ–పరీక్ష పద్ధతిపై ఆధారపడ్డారు. ఏది ఏమైనప్పటికీ, నోలంబవాడి ప్రాంతాన్ని క్షుణ్ణంగా పరిశీలించడం వలన ప్రాథమిక డాక్యుమెంటేషన్ మాత్రమే కాకుండా, తక్కువ–అన్వేషించబడిన రాజవంశాలచే పరిపాలించబడిన ప్రాంతాలలో కళ యొక్క పరిణామాన్ని చర్చించడానికి మరింత సమగ్రమైన విధానం కూడా అవసరం.

ఇది రాజవంశ మరియు ప్రాంతీయ అధ్యయనాలలో ‘ ఆవశ్యకత‘ యొక్క ప్రాబల్యం గురించి భారతీయ కళ యొక్క చరిత్రకారులచే పునర్మూల్యాంకనాన్ని ప్రతిపాదిస్తోంది. ఈ ‘ఆవశ్యకత‘ అనేది ఒక రాజవంశంలో అంతర్లీనంగా ఒక నిర్దిష్ట ‘ఆత్మ‘ లేదా ‘ప్రకృతి‘ ఉనికిని ఊహిస్తుంది–కళాత్మక సారాంశం లేదా ప్రతి రాజవంశం యొక్క లక్షణం ఆ రాజవంశానికి ప్రత్యేకమైనదిగా పరిగణించబడే విభిన్న ఆకారాలు, చిత్రాలు మరియు మూలాంశాల ద్వారా వ్యక్తీకరించబడుతుంది.

 అటువంటి దృక్పథం కళాత్మక సారాంశం యొక్క ఏకపక్ష నిర్వచనాన్ని అనుమతిస్తుంది మరియు ఈ సారాంశం అన్ని ఇతర పరిగణనలను అధిగమిస్తూ బాహ్యంగా వ్యాపించిందని ఊహిస్తుంది. ఈ ఆలోచనా విధానంలో సమస్య ఏమిటంటే, చోళ దేవాలయం యొక్క నిర్వచించే లక్షణాలను ‘చోళ‘ యొక్క సంపూర్ణ సారాంశంగా పేర్కొనడంలో దాని వంపు ఉంది.

పర్యవసానంగా, సారూప్యమైన–అయితే ఒకేలా ఉండకపోయినా–లక్షణాలు మరెక్కడా గమనించబడినప్పుడు, అది స్వయంచాలకంగా ‘చోళ‘ శైలికి ప్రతినిధిగా భావించబడుతుంది.

ఈ గ్రహించిన సారాంశం ఎంత బలంగా ఉంటే (పెద్ద రాజవంశాలలో చూసినట్లుగా), ఇది ఇతరులపై చూపే “ప్రభావం” మరింత విస్తృతంగా ఉంటుంది.